Kaletka Henryk Adam (1887-1956)

Archiwista, historyk, kustosz Archiwum Państwowego w Poznaniu. Ur. 22 XII w Wielichowie, był synem nauczycieli Marcina i Antoniny z Gryglewiczów. Z wykształcenia był farmaceutą, jednak z zamiłowaniem oddawał się studiom historycznym. 1 I 1920 wstąpił do służby w Archiwum Państwowym w Poznaniu, pod początkowym kierownictwem Bolesława Erzepkiego, a potem Kazimierza Kaczmarczyka. Rozkochany w służbie archiwalnej pozostał jej odtąd wierny aż do śmierci, mimo że aptekarstwo było znacznie rentowniejsze. Początkowo jako kontraktowy urzędnik, nieetatowy, w drodze awansu postąpił potem na sekretarza, asystenta, archiwistę, a w 1936 na etatowego kustosza. W latach 1931-32 bawił przez kilka miesięcy w Wiedniu, pracując nad przygotowaniem spisów akt, które miały być wydane Polsce na podstawie układu archiwalnego polsko - austriackiego z r. 1932. Jako pracownik archiwalny zapisał się na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego na studia historyczne i specjalizował się w naukach pomocniczych historii. Tu na seminarium historycznym prof. Kazimierza Tymienieckiego napisał pracę „Opola Wielkopolskie, ich organizacje i funkcje”, której egzemplarz spłonął w czasie wojny. Wskutek intensywnej pracy zawodowej mało czasu poświęcał na samodzielne badania naukowe. Szczególnie dużo trudu włożył on w pracę nad polskimi nazwami miejscowości. Wydał m.in. prace: Poznań a Henryk Walezjusz, („Kronika m. Poznania”, 1925 III),Dagome iudex w nowym oświetleniu, (Poznań 1939), W 100-lecie otwarcia pierwszej wielkopolskiej linii kolejowej: Stargard - Poznań (Kronika m. Poznania, 1948), Z przeszłości miasta Wielichowa 1429-1929 (Śrem 1929). Wszystkie prace Kaletki odznaczają się gruntownym wykorzystaniem bazy źródłowej. Jako archiwista odznaczał się on doskonałą znajomością paleografii łacińskiej i niemieckiej oraz świetną orientacją w zasobach materiałowych archiwum. Stąd też bardzo często służył pomocą wszystkim korzystającym ze zbiorów. Zmarł w Poznaniu 3 I 1956. Żonaty był z Heleną Fritsche (zm. 1945).