Maciej Morawski
Maciej Morawski - dziennikarz, publicysta i wybitny polski działacz emigracyjny -urodził się 20 września 1929 r. w Poznaniu. Jest synem dyplomaty i pisarza Kajetana Dzierżykraj Morawskiego z Jurkowa – ambasadora Polski we Francji przy rządzie Wolnych Francuzów gen. de Gaulle. Dzieciństwo spędził w Jurkowie. W czasie II wojny światowej mieszkał w Małej Wsi, Warszawie i Belsku koło Grójca – uczy się na tajnych kompletach, od września 1944 roku był Żołnierzem Armii Krajowej w drużynie łączności w Belsku. Wiosną 1945 roku wraz z matką powrócił do powiatu kościańskiego i w marcu 1945 roku podjął naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. św. Stanisława Kostki w Kościanie. Działał w Organizacji Młodzieżowej Towarzystwo Uniwersytetów Robotniczych. Brał udział w zabezpieczaniu ekshumacji obywateli powiatu, zamordowanych w 1939 roku w egzekucjach na kościańskim Rynku i w Parku Miejskim. Mieszkał na stancji w Kościanie. Tutaj zdał maturę w trybie przyspieszonym w styczniu 1946 roku i podjął studia na psychologii w Uniwersytecie Poznańskim. W tym samym roku wyjechał z matką do swego ojca do Paryża i przebywał odtąd na emigracji we Francji.
Tam studiował na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu w Paryżu (Licence es Sciences Sociales CATHO), Akademii Handlowej w Paryżu, następnie w Instytucie Wyższych Studiów Europejskich Uniwersytetu w Strasburgu (był tam stypendystą Kolegium Komitetu Wolnej Europy, 1953-1954). Był (po Janie Kułakowskim) prezesem w latach 1955-1965 polskiego Zjednoczenia Młodzieży Chrześcijańsko-Społecznej (sekcji polskiej Międzynarodówki Młodych Chrześcijańskich Demokratów).Współredagował następnie "Le Nouvel Horizon", był działaczem społecznym, dziennikarzem "Journal des Finances". Współpracował z biurami paryskimi Komitetu Wolnej Europy i Radia Wolna Europa.
Od 1955 r. "wolny strzelec" (współpracował wówczas z późniejszym dyrektorem Sekcji Polskiej RWE Zygmuntem Michałowskim), a następnie wieloletni etatowy korespondent Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Paryżu (1965-1992), bliski współpracownik Jana Nowaka-Jeziorańskiego.
Jeden z najlepszych polskich korespondentów informacyjnych RWE, z tego powodu był przedmiotem ostrych ataków ze strony propagandy PRL (m.in. zarzut szpiegostwa), w wyniku nagonek i pogróżek jego żona, Jadwiga z Żeromskich, zaniemogła. Zasłynął pod koniec lat 80. ze swych, prowadzonych na antenie w sposób nowatorski, bezpośredni i przyjacielski wywiadów radiowych z działaczami "Solidarności". Dorywczy współpracownik paryskiej "Kultury" (np. nowele pt.: Jacek i Champs Elysées). Był członkiem Polskiego Komitetu Ruchu Europejskiego i współpracownikiem paryskiej delegatury Rządu RP na Wychodźstwie.
W 1994 r. założył w Warszawie Klub im. Giorgio La Pira (Dialog ponad podziałami). Obecnie kieruje m.in. Polskim Funduszem Humanitarnym we Francji, opiekującym się Domem Spokojnej Starości Polskiego Funduszu Humanitarnego w Lailly-en-Val. Jest Kawalerem Zakonu Maltańskiego, a także paryskim przedstawicielem Towarzystwa Polska- Francja w Paryżu (towarzystwo zabiega o większą obecność Francji w Polsce i Polski we Francji). Członek Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie, Rady Fundacji im. Kościelskich i Stowarzyszenia Wolnego Słowa.
Odznaczony Krzyżem Armii Krajowej (Londyn 1967), Złotym Krzyżem Zasługi (Londyn), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1995), Medalem "Zasłużony dla tolerancji" (2006), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2007).
Jest laureatem nagrody „Wiadomości Kościańskich” za działalność na rzecz pojednania narodowego, otrzymał też Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Krzywiń. Kawaler francuskiego Orderu "Arts et Lettres".
Mieszka w Paryżu. Od 1989 roku utrzymuje systematyczne kontakty z Kościanem. W działalności publicystycznej, w kraju i zagranicą, zawsze podkreśla dumę z faktu, iż wywodzi się z powiatu kościańskiego. O swoich związkach z Ziemią Kościańską mówi w każdej ważnej wypowiedzi. Propaguje ideę tolerancji dla ludzi o odmiennych poglądach. Jest zwolennikiem porozumienia się Polaków poza podziałami politycznymi. Wyznaje zasadę, że punkt wyjścia do miłości człowieka w ogóle stanowi ukochanie tak zwanej małej Ojczyzny - Kościan (obok Paryża) uważa za najważniejsze miasto swojego życia. Często odwiedza groby krewnych i przyjaciół na kościańskich cmentarzach, spotyka się z młodzieżą szkolną. Park w Kościanie nosi imię jego ojca ambasadora Kajetana Morawskiego. Fragmenty swoich dzienników publikuje na łamach „Wiadomości Kościańskich”. Jubileusz 80-lecia urodzin obchodził właśnie w Kościanie w 2008 roku – specjalny spektakl o życiu i pracy Macieja Morawskiego przygotował na tę okazję reż. Janusz Dodot.
Przyznanie Panu Maciejowi Morawskiemu Tytułu Honorowego Obywatela Miasta Kościana, jest wyrazem uznania oraz szacunku dla jego pracy, osiągnięć i świadectwa życia. Stanowi jednocześnie wyraz wdzięczności za przywiązanie i miłość do Miasta Kościana, któremu wielokrotnie dawał wyraz przysparzając naszemu miastu dumy i splendoru.
Rada Miejska Kościana uchwałą nr XVII/167/12 z dnia 23 sierpnia 2012r. nadała Panu Maciejowi Morawskiemu za szczególne zasługi dla miasta Kościana Honorowe Obywatelstwo Miasta Kościana.
Zmarł 6 czerwca 2021 r. w Paryżu, przeżywszy 91 lat.
